- امروز : سه شنبه - ۱۸ اردیبهشت - ۱۴۰۳
- برابر با : Tuesday - 7 May - 2024
مشتاق خان
اسلام و توسعه؛ تعامل یا تقابل؟
در دو قسمت قبلی مقاله، به برخی از چالش‌های توسعه‌ای کشورهای مسلمان اشاره شد. در قسمت اول این دغدغه مطرح شد که اصلاحات مد نظر الگوی حکمرانی خوب احتمالا نمی‌تواند کمک چندانی به ایجاد رشد سریع و بسط عدالت اجتماعی در کشورهای در حال توسعه به‌طور عام و کشورهای اسلامی به‌طور خاص کند. سپس به ریشه‌های الگوی حکمرانی خوب پرداخته شد که مبتنی بر خوانش خاصی از تاریخ توسعه غرب است. در این بخش اشاره شد که برخلاف روایت اصلی که آغاز توسعه غرب را به جدایی دین از حکومت نسبت می‌دهند، اتفاقا همراهی و همکاری دین و دولت در غالب چارچوب‌های نهادی جدید بود که امکان ظهور طبقه سرمایه‌داری نوظهور را فراهم کرد.
حکمرانی خوب و پیش‌شرط‌های توسعه
در قسمت قبلی مقاله، این دغدغه مطرح شد که اصلاحات مد نظر الگوی حکمرانی خوب احتمالا نمی‌تواند کمک چندانی به ایجاد رشد سریع و بسط عدالت اجتماعی در کشورهای در حال توسعه به‌طور عام و کشورهای اسلامی به‌طور خاص کند. سپس به ریشه‌های الگوی حکمرانی خوب پرداخته شد که مبتنی بر خوانش خاصی از تاریخ توسعه غرب است.
استقرار سیاسی ایران و چالش‌های سیاستگذاری صنعتی کارآمد
چهارچوب استقرار سیاسی برای درک تفاوت عملکرد نهادها در بسترهای مختلف در سال‌های اخیر مورد‌توجه پژوهش‌گران و نهادهای سیاستگذاری دنیا قرار گرفته است. این چهارچوب برخلاف تحلیل‌های مرسوم، که عدم موفقیت نهادها را به توانمندی دولت یا عوامل فرهنگی محدود می‌کند، معتقد است توزیع قدرت تعیین‌کنندة کارآمدی نهاد است.
کارآمدی نهادها در گرو «سازمان قدرت»
بر خلاف نهادگرایی جدید، در چارچوب استقرار سیاسی به منظور توضیح تفاوت در کیفیت اجرای نهادها و همچنین هزینه ایجاد نهادهای جدید به "سازمان قدرت" توجه می‌شود. این چارچوب با استفاده از شواهد تاریخی استدلال می‌کند که مهمترین عامل تعیین‌کننده جهت تغییرات نهادی و کارآمدی یک نهاد خاص، توزیع قدرت سازمانی در بین سازمان‌های ذینع آن نهاد است (خان، 2010). این تحلیل با تحلیل‌های مرسوم که عدم موفقیت یک سیاست یا نهاد را به توانمندی دولت‌ها یا عوامل فرهنگی محدود می‌سازند (فوکویاما، 1995؛ نورث، 1990) متفاوت است.
الگوی توسعه بنگلادش، بازارگرا یا دولت‌گرا؟
محمد صفری، پژوهشگر توسعه: استفان درکان، اقتصاددان توسعه دانشگاه آکسفورد، در کتاب جدیدش «قمار بر روی توسعه»، روند پیشرفت بنگلادش در رشد درآمد سرانه و کاهش چشمگیر فقر مطلق را توضیح می‌دهد. روایت کلیشه‌ای درکان به ما می‌گوید که: پیشرفت بنگلادش محصول «برنامه‌ریزی مرکزی» نبوده است. بروکراسی اقتصادی بنگلادش شق‌القمری در اقتصاد نکرده است؛ بلکه تنها لطفش این بوده که اشتباه بزرگی از آن سر نزده است.
معرفی 9 مدل کفش رسمی مردانه
راهنمای جامع نگهداری و شستشوی لباس
