برخلاف باور مرسوم، بسیاری از بنگاههای موفق در شرایط انحصاری و نیمهانحصاری توسعه پیدا کرده و توان رقابت در سطح بینالمللی را بدست آوردند. ایده اصلی این بود که از بازار داخلی برای ایجاد توانمندیهای مورد نیاز برای رقابت خارجی استفاده شود و بنگاهها چندان درگیر هزینههای رقابت در داخل نشوند. تجربه کره یک نمونه بارز از چنین رویکردی است.
پس از موج اول توسعه صنعتی در کره، مشکل تعدد بنگاهها، رقابت بیش از اندازه و بهرهوری پایین صنایع مورد توجه سیاستگذاران این کشور قرار گرفت. در پاسخ به این مشکل، سیاستگذاران اقتصادی و صنعتی در کره چندین برنامه «منطقیسازی صنعتی» را با هدف ارتقای رقابتپذیری در چندین رشتهفعالیتهای مختلف تدوین و اجرا کردند.