به عبارت دیگر حدود 70 درصد ظرفیت واحدهای تولید یخچال در کشور بلااستفاده بوده و شاهد هدررفت گسترده منابع در این بخش هستیم. از طرف دیگر تعدد بالای تولیدکنندگان باعث عدم شکل‌گیری اقتصاد مقیاس در این صنعت شده است. به طوری که بر اساس گزارشات خود وزارت صنعت، حداقل مقیاس اقتصادی برای رقابت‌پذیر یک واحد صنعتی تولید سالانه حداقل 700 هزار یخچال است. به عبارتی نیاز کمتر از سه میلیون بازار داخل به معنی اضافه بودن 135 تولیدکننده است.
تعداد واحدهای فعال تولید یخچال و فریزر در کشور تا پایان مهر 1401
ظرفیت واحدهای فعال تولید یخچال و فریزر در کشور تا پایان مهر 1401
عدم شکل‌گیری واحدهای صنعتی بزرگ‌مقیاس باعث می‌شود امکان سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه، ارتقای کیفیت، انتقال فناوری و بازاریابی خارجی به شدت محدود شود. اتفاقی که تا حد زیادی در صنعت لوازم خانگی کشور شاهد آن هستیم. از طرف دیگر تعدد بیش از اندازه تولیدکننده و برند لوازم خانگی باعث ایجاد اضافه‌ظرفیت، هدررفت منابع، رقابت مخرب و ظهور محصولات و برندهای بی‌کیفیت و ارزان‌قیمت شده است.
مقاله مرتبط «غفلت از صرفه‌های مقیاس در اقتصاد ایران» را مطالعه فرمایید.
در چنین شرایطی هرچه زودتر اصلاح ساختار صنعت لوازم خانگی با هدف ایجاد دو الی سه برند بزرگ ملی با حداقل مقیاس تولید قابل رقابت در بازارهای خارجی بایستی در دستور کار وزارت صنعت قرار بگیرد. محدود کردن بازیگران یک صنعت مانند تجربه سایر کشور (ال جی و سامسونگ در کره؛ بنز و بی‌ام‌و در آلمان) به دولت امکان مدیریت و سیاستگذاری بهتر صنعت را نیز می‌دهد.
