هدف از تحریمها نابودی تولیدات صنعتی است؛ اما گاهی عکس آن رخ میدهد. این موضوع مقاله جدید «سازگاری در اقتصاد تحت تحریم» منتشر شده در سایت نشریه فنامنال ورد است.
روایت رایج در مطبوعات اقتصادی غرب درباره صنایع یارانهای چین این است که چون سودآوری ندارند ارزشآفرینی نیستند - از املاک مسکونی گرفته تا ریلهای سریعالسیر تا وسایل نقلیه برقی و پنلهای خورشیدی (موضوع جدیدترین داستان فروپاشی مجله اکونومیست).
ایجاد تمرکز در بخش خردهفروشی و ادغام واحدهای کوچک صنعتی یکی از مهمترین درسهای سیاست صنعتی است که در ایران چندان توجهی به آن نمیشود. تجربه موفقیتآمیز ایالات متحده در پیشبرد این سیاست و ادغام واحدهای کوچک، هر چند در ابتدا با ترس کاهش رقابت مواجه شد اما در بلندمدت با کاهش قیمت کالاها، افزایش رضایت و رفاه مصرفکنندگان و بهبود کیفیت کالاها و خدمات تولیدی همراه بود.
در دومین نشست «صدای تولید» با موضوع «بررسی تحولات چند سال اخیر» صنعت لوازم خانگی کارشناسان و فعالان این صنعت به بحث و گفتگو نشستند. گزارش تصویری از این نشست تقدیم حضور میگردد.
من اخیراً در صندوق بینالمللی پول در مورد سیاست صنعتی سخنرانی کردم؛ این جملهای است که احتمالاً حتی چند سال پیش نمیخواندید: از نظر تاریخی، صندوق بینالمللی پول منتقد تند سیاست صنعتی بوده است. اما از آنجایی که بسیاری از کشورهای مرتبط با آن این مفهوم را پذیرفتهاند، صندوق فهمیده که به شفافسازی نظر و بروزرسانی دستورالعملهای خود نیاز دارد.
صنعت خودروسازی به عنوان مهمترین و بزرگترین صنعت کارخانهای کشور در شرایط بحرانی قرار دارد. زیان انباشته دو خودروساز اصلی به بیش از 200 هزار میلیارد تومان رسیده و این بدهی هنگفت در کنار 180 همت بدهی بانکی، 50 همت بدهی به قطعهسازان و 20 همت خرید دین به قطعهسازان، شالوده این صنعت را در خطر فروپاشی قرار داده است.
در تازهترین مقاله حوزه سیاست صنعتی، محققان مجموعهداده رصدخانه سیاستهای جدید صنعتی (NIPO) را معرفی کردهاند که برای اولینبار سعی دارد اقدامات سیاست صنعتی کشورهای دنیا را در طول زمان جمعآوری کند. در اولین سال شروع به کار این رصدخانه بیش از ۲۵۰۰ اقدام مرتبط با سیاست صنعتی ثبت شد که از این تعداد ۷۱درصد نوعی اختلال تجاری بود.
سال پیش رو احتمالا آخرین فرصت برای رقابتی کردن صنعت لوازم خانگی داخلی است. به این معنی که در صورت عدم ایجاد یک الی دو برند ملی با حداقل مقیاس رقابتی و توانایی صادرات، حمایت مردم و مسئولین از این صنعت کاهش یافته و با باز شدن مرزها برای سومین بار صنعت لوازم خانگی ایران پیش از بالغ شدن به دوران نوزادی عقبگرد خواهد کرد.