پترو رئیس جمهور اقتصاددان و چپگرا با در نظر گرفتن موفقیت توسعه کره جنوبی در قرن بیستم، استدلال می‌کند که کلمبیا نیاز به بکارگیری یک سیاست صنعتی جدید دارد که بر شکست‌های مدل نئولیبرالی غلبه کند. با این حال، رئیس جمهور گفت که کشور با چندین چالش مواجه است که باید هر چه سریعتر با آنها مقابله کرد: سطح بهره‌وری پایین؛ نابرابری و فقر که مانع توسعه می‌شود؛ و ظرفیت‌های نهادی برای نوآوری.
دولت جدید اقدامات متعددی را برای غلبه بر این مشکلات و ترویج یک ابتکار صنعتی جدید پیشنهاد کرده است. در مورد بهره‌وری، رئیس‌جمهور معتقد است که دولت باید نقش محوری را در برنامه‌ریزی صنعتی بازی کند و به آنچه مازوکاتو آن را «دولت کارآفرین» می‌نامد برسد. در واقع، دولت می‌خواهد مأموریت‌هایی را با بازیگران خصوصی برای ارتقای هماهنگی نهادی تعریف کند.
برای نابرابری و فقر، رئیس جمهور ادعا کرد که حمایت اجتماعی باید به آرامی به سمت همگانی‌گرایی (universalism) حرکت کند. یکی از اولین اقدامات پیشنهادی ایجاد درآمد پایه همگانی برای افراد بالای 65 سال است. اقدام دیگر اصلاحات مالیاتی است که به گفته وزیر دارایی، با هدف ارتقای پیشرفت به منظور کاهش ضریب GINI به 0.49 و نرخ فقر به 4 درصد اجرا می‌شود. برخی از تغییرات عبارتند از: مالیات بر سود سهام، حقوق‌های بالاتر از 10 میلیون پزو در ماه (2.400 دلار آمریکا)، حقوق بازنشستگی بالا، نوشیدنی‌های شیرین و کاهش یارانه بنزین و غیره.
در مورد نوآوری، رئیس جمهور بر اهمیت در نظر گرفتن یک چشم انداز وسیع تاکید کرده است. این مستلزم در نظر گرفتن نوآوری نه تنها به عنوان تحقیق و توسعه، بلکه به عنوان یک فرآیند تعاملی بین بازیگران با نقش‌های مختلف است که یادگیری و توسعه قابلیت‌ها را در کانون راهبرد نوآوری قرار دهد. باز هم، نقش دولت برای تقویت نهادهایی مانند شورای ملی علوم، فناوری و نوآوری یا وزارت علوم اخیراً ایجاد شده ضروری است.
مقاله مرتبط «محتوای سیاست صنعتی جدید برزیل چیست؟» را مطالعه بفرمایید.
علیرغم «سیاست صنعتی جدید»، اینکه بگوییم کلمبیا هیچ ابتکار صنعتی نداشته به طور کامل صحیح نیست. از زمان باز کردن اقتصاد خود در سال 1990، این کشور سیاست‌های توسعه مولد بخشی و منطقه‌ای را برای تقویت رقابت‌پذیری اجرا کرده است. این ابتکارات یک محیط نهادی قوی را فراهم کرده است که در آن دولت و بازیگران خصوصی برای تدوین سیاست با هم تعامل دارند. با این حال، نقش دولت متفاوت بود، زیرا دولت کمتر یک هماهنگ‌کننده و بیشتر ارائه دهنده خدمات بود. با این وجود، نتایج سیاست‌های صنعتی اخیر عموماً ضعیف بوده است: در سال 1976، بخش تولید 24 درصد تولید ناخالص داخلی بود، در مقایسه با 12 درصد در سال 2021. در 20 سال گذشته، رشد سالانه این بخش 3.24 درصد بوده است، در حالی که برای دوره 1966-1980، 6 درصد بوده است. اشتغالزایی در صنعت از سال 91 با 20 درصد از کل اشتغال راکد بوده و در این بین اشتغال در خدمات 12 درصد افزایش یافته است.
راه درازی برای اولین دولت چپگرا برای تدوین و اجرای ابتکارات جدید برای صنعتی شدن، نوآوری و کاهش فقر وجود دارد. با اینکه این دولت از فلسفه توسعه‌گرایی که سیاست صنعتی را در قرن بیستم آمریکای لاتین به پیش برد الهام می‌گیرد ولی سیاست‌های جدید باید برای مقابله با چالش‌های جدید دهه 2020 سازگار شود.
