هدف از تحریمها نابودی تولیدات صنعتی است؛ اما گاهی عکس آن رخ میدهد. این موضوع مقاله جدید «سازگاری در اقتصاد تحت تحریم» منتشر شده در سایت نشریه فنامنال ورد است.
صنعت چای ایران در یک قرن گذشته فراز و نشیبهای زیادی را تجربه کرده است. خرید تضمینی چای با نرخ بسیار پایین انگیزه چایکاران را از بین برده و بسیاری از باغات چای کشور تغییر کاربردی داده است. با این حال در چند سال اخیر به لطف افزایش آگاهی مردم و همچنین افزایش قیمت چای خارجی، تقاضا برای چای ایرانی افزایش یافته است.
روایت رایج در مطبوعات اقتصادی غرب درباره صنایع یارانهای چین این است که چون سودآوری ندارند ارزشآفرینی نیستند - از املاک مسکونی گرفته تا ریلهای سریعالسیر تا وسایل نقلیه برقی و پنلهای خورشیدی (موضوع جدیدترین داستان فروپاشی مجله اکونومیست).
به جز یک دوره نسبتا کوتاه در دهه چهل (یا به عبارت دقیقتر از 1341 تا 1348)، هیچوقت «توسعه صنعتی» اولویت اصلی سیاستگذاران اقتصادی کشور نبود. تنها در این دوره عمده سیاستهای پولی، مالی، ارزی، تجاری و صنعتی به طور آگاهانه در خدمت توسعه صنایع داخلی و صنعتی شدن ایران درآمد و آن نتیجه کمنظیر اگر نگوییم بینظیر را رقم زد.
ایجاد تمرکز در بخش خردهفروشی و ادغام واحدهای کوچک صنعتی یکی از مهمترین درسهای سیاست صنعتی است که در ایران چندان توجهی به آن نمیشود. تجربه موفقیتآمیز ایالات متحده در پیشبرد این سیاست و ادغام واحدهای کوچک، هر چند در ابتدا با ترس کاهش رقابت مواجه شد اما در بلندمدت با کاهش قیمت کالاها، افزایش رضایت و رفاه مصرفکنندگان و بهبود کیفیت کالاها و خدمات تولیدی همراه بود.
ظهور حکمرانی خوب یا بازارمحور را میتوان واکنشی به نتایج ناامیدکننده مداخلات دولت در اقتصاد دانست. پس از دوران استعمار، بسیاری از کشورهای درحالتوسعه تازه استقلالیافته، برای رفع شکستهای بازاری که مانع پیشرفت اقتصادشان بود، از مداخلات گسترده دولت استفاده کردند. ایجاد صنایع دولتی در بخشهای با فناوری پیشرفته، وضع تعرفه واردات بهمنظور حمایت از صنایع داخلی، پرداخت یارانه صادرات و... نمونههایی از این مداخلات بود.
صنعت لوازم خانگی داخلی در چند سال اخیر رشد کمّی قابل توجهی را تجربه کرد. سوال سوال اینجاست که چگونه میتواند در کنار رشد کمّی، شاهد رشد و توسعه کیفی صنعت لوازم خانگی داخلی باشیم تا هم رضایت مصرفکنندگان داخلی افزایش یابد و هم زمینه برای موفقیت در صادرات فراهم شود.
آرچلیک، غول لوازم خانگی ترکیه یک مرکز تولید منطقهای سبز در مصر با ظرفیت سالانه 1.1 میلیون واحد (600 هزار واحد یخچال و 500 هزار واحد اجاق گاز) تاسیس میکند که 60 درصد این ظرفیت برای صادرات به بازارهای متنوع از جمله کشورهای اروپایی، خاورمیانه و آفریقا در نظر گرفته شده است.