تأسیس بانک سومر، یک شرکت دولتی تولیدکننده محصولات مختلف نساجی، نقطه عطف مهمی برای توسعه این بخش در ترکیه بود. پس از سال 1933، تمام کارخانجات نساجی و پوشاک و واحدهای تولیدی کوچک زیر چتر سومربانک ادغام شدند. سومربانک با سرمایه‌گذاری و آموزش نیروی کار، با به اشتراک‌گذاری و گسترش دانش و فناوری انباشته در سراسر بخش خصوصی، نیروی پیشران برای بخش خصوصی بود. بین سال‌های 1923-1962 با حمایت دولت ظرفیت تولید نساجی قابل‌توجهی در ترکیه ایجاد شد. تولید گسترده پنبه در کوکورووا به توسعه این بخش در سال‌های بعد کمک کرد؛ زیرا منسوجات بر پایه پنبه به منبع درآمد مهمی تبدیل شدند.
بین سال‌های 1962 و 1972، دولت ترکیه سیاست‌های جایگزینی واردات را در تلاش برای ایجاد صنایع داخلی اجرا کرد. در طول اولین دوره برنامه‌ریزی‌شده توسعه، بخش خصوصی تقویت شد و نقش بیشتری در این خوشه ایفا کرد. در سال 1972 اولین انجمن صنعت نساجی در بورسا ایجاد شد. در همان سال ترکیه برای اولین بار به یک صادرکننده خالص منسوجات تبدیل شد. بین سال‌های 1980 و 1989، سیاست‌های تهاجمی صادراتی سهم منسوجات ترکیه را در بازارهای خارجی بیشتر کرد. تا سال 1990، سهم منسوجات از کل صادرات ترکیه به 9.3 درصد رسیده است. امروزه با 5.4 میلیارد دلار صادرات، منسوجات به یکی از مهمترین اجزای اقتصاد ترکیه تبدیل شده است.
مسیر تکامل صنعت نساجی ترکیه
با تشکیل اتحادیه گمرکی با اتحادیه اروپا (EU)، ظرفیت تولید این بخش در طول دهه 1990 افزایش یافت. شرکت‌ها این سود را به شدت روی ظرفیت ماشین‌آلات سرمایه‌گذاری کردند. به عنوان مثال، تا سال 2008، ترکیه دارای 7.3 درصد از روتور OE، 5 درصد از نخ ریسی بلند و 5.1 درصد از ظرفیت بافندگی پشم بافی در جهان شد.
امروزه نزدیک به 7500 تولیدکننده نساجی از ترکیه صادرات دارند. تأسیسات تولید عمدتاً در استانبول، ازمیر، دنیزلی، بورسا، قهرمانماراش و غازی‌انتپ متمرکز شده است. اکثر این تاسیسات متعلق به SMEها هستند؛ اگرچه تاسیسات یکپارچه بزرگتر در کل حجم بیشتری را تولید می‌کنند. محصولات نساجی پنبه مانند پنبه، الیاف، نخ و پارچه‌های بافته‌شده 24 درصد از صادرات نساجی را تشکیل می‌دهند. اقلام اصلی صادراتی نخ‌های مصنوعی از تک‌رشته‌ها، پارچه‌های پنبه‌ای و بافتنی، نخ‌های رشته‌ای مصنوعی و پارچه‌های پرز بافته‌شده مانند مخمل است.
مهمترین نقطه عطف برای صنعت نساجی ترکیه در سال 1995 اتفاق افتاد. توافقنامه WTO در مورد منسوجات و پوشاک (ATC) مستلزم حذف تمام توافقات وزارت خارجه و همه موانع تجاری تا سال 2005 بود. این به معنای ظهور چین به عنوان یک رقیب اصلی در صحنه بین‌المللی منسوجات بود. صنعت نساجی ترکیه که از نظر تاریخی یک صنعت موفق و سودآور بود، اکنون در دوراهی قرار دارد. رقابت‌پذیری این بخش باید به طور قابل توجهی افزایش یابد و به طور استراتژیک برنامه ریزی شود، زیرا برای دستیابی به ارقام صادراتی قابل توجهی دیگر یک تولیدکننده ارزان بودن کافی نیست.
