یکی از مهمترین مشکلات اقتصادهای در حال توسعه، نبود کارخانههای بزرگ مقیاس است. بدون وجود کارخانههای بزرگ امکان بهرهگیری از اقتصاد مقیاس، سرمایهگذاری در تحقیق و توسعه و بازاریابی خارجی نیست. اقتصاد ایران هم از نبود بنگاههای بزرگ و رقابتپذیر رنج میبرد و در عمده صنایع شاهد رقابت تعداد بسیار زیادی بنگاه کوچک و متوسط غیررقابتی هستیم. بهویژه با تشدید تحریمها و محدودیت ارتباط تولیدکنندگان داخل با بازارهای جهانی، مشکل مقیاس دوچندان شد.
رشد بیقاعده صنعت لوازم خانگی داخلی در سالهای اخیر ساختار ناکارآمدی را در این صنعت ایجاد کرده است. برای مثال تعداد کارخانههای تولیدی یخچال و فریزر در کشور 140 واحد با ظرفیت تولید بیش از 10 میلیون یخچال و فریزر است. در حالی که نیاز بازار داخل کمتر از 3 میلیون یخچال در سال است.
در دهههای اخیر، صنعت موتورسیکلت هندوستان رشد بیسابقهای را تجربه کرده است؛ بهطوریکه در سال 2015 هندوستان دومین تولیدکننده بزرگ موتورسیکلت در جهان بوده است. در کنار کشورهایی مانند ژاپن و چین، هندوستان نیز بهعنوان یکی از دارندگان تکنولوژی و پلتفرم تولید موتورسیکلت در جهان بهشمار میآید. افزایش سطح تولید بههمراه داخلیسازی نزدیک به 100 درصدی در کنار افزایش کیفیت و رسیدن به سطح استانداردهای جهانی در صنایع موتورسیکلت این کشور محقق شده است.
معیار تولید ملی موفق، تولید محصول رقابتپذیر همراه با عمیق شدن در زنجیره است. یکی از آسیبشناسیهای رایجی که برای علتیابی نرسیدن به این هدف در صنایع ایران گفته میشود فقدان رقابت کافی در بین بازیگران در بازار داخل و نبود آزادی ورود بازیگر جدید است. این پژوهش بهدنبال یافتن این سؤال است که آیا افزایش رقابت از طریق افزایش تعداد بازیگران در برخی صنایع میتواند مشکل عدم موفقیت تولید داخل را رفع کند یا ممکن است مشکلی بر مشکلات قبلی بیفزاید؟
دنیای اقتصاد: یکی از مهمترین مشکلات صنایع کارخانهای کشور، اندازه نسبتا کوچک بنگاههای تولیدی است. فقدان صرفههای مقیاس باعث افزایش بهای تمامشده هر واحد تولید و همچنین ناتوانی بنگاه برای سرمایهگذاری در بازاریابی و تحقیق و توسعه میشود. در ایرانهم در بسیاری از صنایع تولیدی از موتورسیکلت و لوازم خانگی گرفته تا پوشاک و مبلمان، تعداد بسیار زیادی بنگاه و برند کوچک و متوسط فعال هستند که در بازار محدود داخلی با یکدیگر رقابت میکنند.