ها-جون چانگ، متولد 1963 در کره جنوبی، یک اقتصاددان مستقر در دانشگاه کمبریج (حالا در دانشگاه سوآز) و متخصص توسعه است. او که بهخاطر دیدگاههای هترودوکساش شناخته میشود، نویسنده چندین کتاب، از جمله انداختن نبردبان (2002) و نیکوکاران نابکار: افسانه تجارت آزاد و تاریخچه رمزآلود (2008) است. در دیگر کتاب خود، 23 چیزی که درباره سرمایهداری به شما نمیگویند (الن لین، چانگ بسیاری از اسطورههای محترم بازار آزاد را بیاعتبار میکند. او در یک فصل میگوید: "ماشین لباسشویی دنیا را بیشتر از اینترنت تغییر داد."
ترجمان: روزگاری سیاستمداران و اقتصاددانان از جهانیسازی به عنوان تنها گزینۀ پیش رو سخن میگفتند. روزگاری که درهای کشورها یکی پس از دیگری به روی هم گشوده و محدودیتها یکی یکی برچیده میشدند. اما حالا که بیش از دو دهه از دوران طلایی جهانیسازی گذشته با پدیدههایی روبروییم مثل ترامپ و برکسیت که درها را یکی یکی میبندند و محدودیتها را سر جای خود باز میگردانند. چه شد که جهانیسازی با آن دورنمای روشن به چنین سرانجام تاریکی ختم شد؟
«آزادی جابجایی کالا، سرمایه و نیروی کار» با نام مختصر «جهانیسازی»، نیروی محرکهی توسعهی کیفیت زندگی انسان از اواخر قرن نوزدهم تا به امروز بوده است. اولین عاملی که توسعه جهانیسازی را ممکن کرد، پیدایش فناوری «کشتی بخار اقیانوسپیما» در سال ۱۸۷۰ بود که جابجایی بینالمللی کالا و نیروی انسانی را تسهیل و تسریع کرد.