با افزایش نرخ ارز پوشاک خارجی گرانتر شده و به راحتی در دسترس عموم مردم نبود. در این شرایط تولیدکنندگان داخلی از شرایط تحمیلی استفاده کرده و سهم خود از بازار داخل را افزایش دادند. به طوری که حالا شاهد تعداد قابل توجهی برند پوشاک غیررسمی ایرانی هستیم که تا پیش از آن سابقه نداشت.
ممنوعیت واردات و همچنین تهدیدهای ترامپ موجب خروج رسمی برندهای خارجی، از جمله برندهای ترک از ایران شد. جالب است که بدانید تا پیش از سال 97، تنها برند السی وایکیکی (LC Waikiki) بیست فروشگاه فقط در تهران داشت. پس از خروج ترامپ از برجام، شرکتهای ترک به طور رسمی از بازار کشور خارج شدند، هرچند همچنان به صورت غیررسمی شعبهها فعال بودند. با این حال خروج برندهای ترک از کشور، زمینه را برای ظهور و رشد برندهای ایرانی فراهم کرد.
حالا برندهای پوشاک غیررسمی ایرانی در کشور وجود دارند که تا پنجاه فروشگاه در سراسر کشور تاسیس کردهاند. افزایش تعداد شعب فروشگاهی موجب افزایش مقیاس سفارشدهی شده و این مسئله خود باعث ظهور کارخانههای صنعتی تولید میشود. در همین راستا یکی از برندهای خوشنام کشور در حال تاسیس یک کارخانه هزارنفره تولید پوشاک است. برند تعطیلات، سلهبن، بادی اسپینر، کانی راش، سالیان از جمله برندهای پوشاک ایرانی هستند که در سالهای اخیر توانستند از نظر کمّی و کیفی رشد خوبی را تجربه کنند.
حالا صنعت پوشاک کشور به مرحلهای رسیده که نیازمند توجه سیاستگذار است. این رشد نسبی میتواند با حمایتهای دولت زمینه را برای ظهور یکی دو برند ملّی رقابتپذیر فراهم کند. برندهایی که نه تنها نگرانی از ورود برندهای خارجی نداشته باشند، بلکه توانایی نفوذ به بازارهای منطقه را نیز داشته باشند. واقعیت این است که بنگاههای تولیدکننده پوشاک و همچنین برندهای ایجاد شده به تنهایی قادر نیستند قابلیتهای لازم برای تولید رقابتی و رسیدن به استانداردهای قیمتی و کیفی بینالمللی را بدست آورند. از اینرو لازم است وزارت صنعت توجه ویژه به این صنایع داشته باشد.
