به طور کلی، یک شرکت برای رقابت در تجارت باید پنج عامل را در نظر بگیرد: (1) شرایط تقاضا، مانند اندازه بازار و سطح انتظارات مشتریان؛ (2) عوامل تولید که به عنوان نهاده‌های مستقیم مدیریت شده توسط شرکت عمل می‌کنند، مانند نیروی کار، سرمایه و فناوری؛ (3) نهاده‌های میانی یا تکمیلی، مانند کالاها و خدمات ارائه شده توسط صنایع مرتبط و همچنین زیرساخت‌ها؛ (4) سیاست دولت، به ویژه سیاست‌های مربوط به رقابت و مقررات؛ (5) استراتژی شرکت، مانند انتخاب بین تولید داخلی در مقابل برون‌سپاری و بین تمرکز در مقابل تنوع. همانطور که انتقاد راگمن (1992) علیه پورتر (1990) نشان می‌دهد، شرکت مجبور نیست هنگام در نظر گرفتن این عوامل خود را به کشور اصلی خود محدود کند، بلکه می‌تواند یک زنجیره ارزش یکپارچه در داخل و خارج از کشور ایجاد کند.
مقاله مرتبط «4 مداخله توسعه‌ای دولت کره در صنعت الکترونیک» را مطالعه فرمایید.
حال، وضعیت صنعت الکترونیک کره در نیمه دوم دهه 1960 را در نظر بگیرید. اولاً، با توجه به شرایط تقاضا، بازار داخلی کوچک بود، اما انتظار می‌رفت که بازار (به ویژه لوازم الکترونیکی مصرفی) با افزایش درآمد سرانه به سرعت رشد کند. همچنین، همانطور که ژاپن و تایوان نشان داده‌اند، کره می‌تواند با کاوش در بازارهای خارجی سود ببرد. دوم، با توجه به عوامل تولید، کره نیروی کار ارزان فراوانی داشت، اما انباشت سرمایه محدود بود و سطح فناوری به مراتب پایین‌تر از ایالات متحده، ژاپن و اروپا بود. سوم، با توجه به نهاده‌های میانی یا مکمل، شرکت‌های کره‌ای می‌توانند ابتدا اجزای اصلی را از کشورهای صنعتی پیشرفته وارد کنند و سپس برای توسعه قابلیت‌های تولید داخل تلاش کنند. چهارم، سیاست دولت از بازار داخلی برای ایجاد فضای تنفس محافظت کرد، اما بر اصول پاداش و انضباط مبتنی بر عملکرد در ارتباط با صادرات و همچنین توسعه و تولید اقلام اولویت‌دار تعیین‌شده توسط دولت تأکید داشت. پنجم، برای مؤثر بودن، یک استراتژی شرکتی باید این عوامل را در نظر می‌گرفت و از میان گزینه‌های مختلف برای توسعه بازارها، ایجاد قابلیت‌های فناورانه، و هماهنگ کردن فعالیت‌های تولیدی انتخاب کرده و بصورت ارگانیکی آن‌ها را به هم پیوند دهد.
مقاله مرتبط «نقش حیاتی دکتر کیم در توسعه صنعت الکترونیک کره» را مطالعه فرمایید.
در میان گروه‌های تجاری بزرگ کره، گلداستار در سال 1958 وارد صنعت الکترونیک شد و به دنبال آن تایهان الکتریک وایر در سال 1968 و سامسونگ در سال 1969 وارد صنعت الکترونیک شدند. شرکت سامسونگ الکترونیک به‌عنوان یک شرکت متاخر در این صنعت، توانست به مطالعه اولین‌ها در داخل و خارج از کشور بپردازد و استراتژی شرکتی خود را به شیوه‌ای سیستماتیک و جامع تدوین کند.
فایل کامل این گزارش را می‌توانید از سایت مجمع کارآفرینان ایران دانلود کنید.
