به سوی یک چارچوب توسعه‌‌گرای جدید

در این بخش یک چارچوب نظری معرفی می‌شود که توسعه به عنوان یک فرآیند تحول تولید که برای ایجاد اشتغال خوب ضروری است مفهوم‌سازی مجدد می‌شود. برای این کار قصد نداریم به رویکرد تجمعی قدیمی که صرفا بر بسیج منابع و جذب نیروی کار متمرکز بود برگردیم، بلکه سعی می‌شود آن بینش‌‌های قدیمی را با پیشرفت‌های نظری اخیر درباره صنعتی شدن از طریق یادگیری، کارآیی خِرد کف کارخانه و آنچه آمسدن آن را «برساخت‌‌های اجتماعی دارایی‌‌های رقابتی» می‌‌نامید ترکیب کنیم.