رتبه دوم نیز از آن یک کره‌ای است؛ ال جی با سهم بازار 16.7 درصدی که البته در بخش تلویزیون OLED برای دهمین سال متوالی بازیگر شماره اول جهان است. اما کره جنوبی چگونه توانست پرچمدار بازار تلویزیون شود و محصولاتش را روانه خانه‌ها در سراسر جهان کند؟
بازار تلویزیون در دهه‌های قبل با محصولات یک کشور خوشنام در عرصه صنعت شناخته می‌شد: ژاپن. سازندگان ژاپنی تلویزیون مانند سونی و پاناسونیک و غیره تا اواسط دهه 2000 بازار جهانی تلویزیون‌های آنالوگ را با به کارگیری فناوری‌های پیشرفته در محصولات خود و برندهای مشهور و قابل‌اعتماد رهبری کردند. با این حال، پس از آن، شرکت‌های تلویزیون ژاپنی نتوانستند به طور مناسب به تغییرات پارادایمی صنعت و فناوری از تلویزیون آنالوگ به تلویزیون دیجیتال پاسخ دهند و در عین حال به مزیت رقابتی تلویزیون آنالوگ پایبند بودند. برعکس، شرکت‌های کره‌ای خود را با تغییرات بازار وفق دادند و بودجه سخاوتمندانه‌ای را به تحقیق و توسعه برای توسعه تلویزیون دیجیتال پیشرفته اختصاص دادند. در نتیجه، از اواسط دهه 2000، شرکت‌های ژاپنی جای خود را به شرکت‌های کره‌ای دادند و سهم‌های بازار جهانی آن‌ها علاوه بر عملکردشان به‌طور پیوسته کاهش یافت.
مقاله مرتبط «کره چگونه به غول الکترونیک دنیا تبدیل شد؟ 6 درس مهم از توسعه صنعت الکترونیک کره» را مطالعه فرمایید.
از اواسط دهه 2000، بازار تلویزیون به سرعت از تلویزیون آنالوگ به تلویزیون دیجیتال تغییر کرده است، زیرا اکثر کشورهای تحت رهبری ایالات متحده سیستم پخش تلویزیون خود را از حالت آنالوگ به حالت دیجیتال تغییر داده‌اند. این تغییر پارادایم صنعت تلویزیون منجر به تغییر عناصر مزیت رقابتی و ساختار رقابت در بازار جهانی تلویزیون شد. برخلاف تلویزیون آنالوگ CRT، تلویزیون دیجیتال از PDP و LCD به عنوان نمایشگر استفاده می‌کند که 60 تا 70 درصد از کل هزینه تولید تلویزیون‌های دیجیتال را تشکیل می‌دهد. بنابراین، رقابت‌پذیری هزینه پنل PDP و LCD برای تضمین مزیت رقابتی بسیار حیاتی است. از این منظر، هلدینگ‌های سامسونگ و ال‌جی که خط تولید PDP و LCD را در قالب شرکت‌های زیرمجموعه در اختیار دارند، در مقایسه با شرکت‌های ژاپنی که کارخانه تولید پنل ندارند، دارای مزیت رقابتی هستند. سونی نه خط تولید PDP و نه LCD دارد. پاناسونیک فقط یک خط تولید PDP و شارپ فقط یک خط تولید LCD دارد.
دیگر مزیت کره‌ای‌ها در صنعت تلویزیون به مبحث طراحی بازمی‌گردد. ظاهر تلویزیون دیجیتال تولیدشده توسط بسیاری از سازندگان تلویزیون به دلیل ماژولارسازی و استانداردسازی قطعات و اجزای سازنده نسبت به تلویزیون‌های آنالوگ شباهت بیشتری پیدا کرد. در نتیجه، تمایز طراحی به عنوان یکی از عناصر اصلی رقابت در صنعت تلویزیون دیجیتال مطرح است. به عبارت دیگر، در حالی که «برند» قوی‌ترین عامل رقابت در صنعت تلویزیون آنالوگ بود، «طراحی» و «رقابت‌پذیری قیمتی» به عناصر بسیار مهم مزیت رقابتی در صنعت تلویزیون دیجیتال تبدیل شده‌اند. این امر منجر به تغییر ساختار رقابت در صنعت تلویزیون شد. نرخ درآمد صنعت تلویزیون دیجیتال به دلیل رقابت شدید قیمت کاهش یافته است. تنها شرکت‌هایی که بتوانند سود و مزیت رقابتی طراحی متفاوت را تضمین کنند می‌توانند بازار جهانی تلویزیون دیجیتال را رهبری کنند. سامسونگ و ال جی نشان داده‌اند که ید طولایی در این امر دارند.
مقاله مرتبط «مشخصات یک تلویزیون هوشمند خوب چیست؟ راهنمای جامع خرید تلویزیون» را مطالعه فرمایید.
در حال حاضر چالش اساسی برای صنعت تلویزیون‌سازی کره، رشد شرکت‌های چینی است که مهم‌ترین آن‌ها تی‌سی‌ال با سهم بازار 11.7 درصدی است. باید منتظر ماند و دید که آیا کره جنوبی می‌تواند به سیطره خود بر این صنعت ادامه دهد یا آنکه چینی‌ها می‌توانند مشابه کاری که کره با ژاپن در دهه 2000 کرد را با موفقیت انجام دهند و فصل جدیدی در این صنعت تعریف کنند.
