توصیه ایشان در مورد مدیریت درست درآمدهای نفتی حول سه محور است: ذخیره و حفظ درآمدها (عدم مصرف تا زمانی که ظرفیت جذب ایجاد شود)، سرمایه‌گذاری بخشی از آن برای ترتبیت نیروی فنی و حرفه‌ای و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های اقتصادی.
مقاله مرتبط «توجه جالب دکتر عالیخانی به صنایع دستی و کوچک از صنایع دستی رو به نابودی تا صادرات میلیون دلاری» را بخوانید.
جالب اینکه چارچوب مد نظر دکتر عالیخانی، با توصیه‌های لبدیوی و چانگ (2020) در مقاله مهم «از تثبیت مالی به سمت متنوع‌سازی اقتصادی: یک رویکرد توسعه‌ای برای مدیریت درآمدهای منابع» همخوانی بسیار زیادی دارد. در این مقاله به کشورهای صاحب درآمدهای حاصل از فروش منابع طبیعی توصیه می‌شود، در ابتدا عمده درآمد را ذخیره کرده و بخش کوچکی از آن را صرف حمایت از بخش‌های مولد اقتصادی و متنوع‌سازی سبد صادراتی کنند و به مرور با ایجاد ظرفیت جذب، میزان سرمایه‌گذاری داخلی این درآمدها را افزایش دهند. به این ترتیب از یک طرف از بیماری هلندی جلوگیری شده و همچنین امکان تثبیت اقتصاد کلان با استفاده از منابع خارجی وجود دارد و از طرف دیگر به آرامی ظرفیت جذب برای سرمایه‌گذاری داخلی این منابع محیا می‌شود.
از این جهت صحبت‌های دکتر عالیخانی تاریخی و مهم هستند که تقریبا تمام اشتباهات دهه پنجاه (از مصرف فوری و غیرهدفمند این منابع گرفته تا عدم تمرکز در متنوع‌سازی سبد صادراتی) در رونق نفتی نیمه دوم دهه هشتاد عینا تکرار شد و این خطر وجود دارد که در صورت عدم یادگیری از گذشته، در رونق احتمالی بعدی نیز همان خطا‌ها تکرار شود.
منبع: بخشی از مصاحبه دکتر عالیخانی با برنامه به عبارت دیگر بی‌بی‌سی فارسی
