هدف از تحریمها نابودی تولیدات صنعتی است؛ اما گاهی عکس آن رخ میدهد. این موضوع مقاله جدید «سازگاری در اقتصاد تحت تحریم» منتشر شده در سایت نشریه فنامنال ورد است.
امشب در چین، BYD از نسل پنجم فناوری DM هیبرید خود رونمایی کرد و دو خودروی اولی که از آن استفاده میکنند، Qin L DM-i و Seal 06 DM-i را در یک کنفرانس مطبوعاتی معرفی کرد. اطلاعات کلیدی این است که BYD به سه رکود جهانی دست یافته: بالاترین راندمان حرارتی موتور (46.06٪)، کمترین مصرف سوخت (2.9 لیتر در 100 کیلومتر) و طولانی ترین برد کلی 2100 کیلومتر.
در سال ۲۰۲۳ حدود یک میلیون و ۶۰ هزار دستگاه خودروی سواری در روسیه فروخته شد که این مقدار نسبت به سال گذشته ۶۹ درصد بیشتر بوده؛ گرچه که این مقدار هنوز به سطح پیش از آغاز حمله به اوکراین و اعمال تحریمها نرسیده است.
صنعت خودروسازی به عنوان مهمترین و بزرگترین صنعت کارخانهای کشور در شرایط بحرانی قرار دارد. زیان انباشته دو خودروساز اصلی به بیش از 200 هزار میلیارد تومان رسیده و این بدهی هنگفت در کنار 180 همت بدهی بانکی، 50 همت بدهی به قطعهسازان و 20 همت خرید دین به قطعهسازان، شالوده این صنعت را در خطر فروپاشی قرار داده است.
در سال 2023، حدود 68 میلیون دستگاه خودروی سواری در 45 کشور تولید شد که رشد 11 درصدی نسبت به سال قبل داشت. از این تعداد، بیش از 46 میلیون دستگاه (بیش از 68 درصد از کل) در 5 کشور چین، ژاپن، هند، آلمان و کره جنوبی تولید شدند.
زمانی که مد نبود تویوتا بدبینی خود را نسبت به خودروهای برقی ابراز کرد. برای مثال، در اکتبر 2022، آکیو تویودا، مدیر عامل وقت تویوتا گفت که جایگزینی خودروهای الکتریکی «بیشتر از آنچه رسانهها دوست دارند ما باور کنیم طول میکشد». در حالی که خودروسازان بزرگ دیگر در اعلامیههای جسورانه زمان برقی شدن تمام محصولات خود را اعلام کردند، تویوتا از وارد شدن به این بازی خودداری کرد و در عوض متعهد شد که به ارائه مجموعه گستردهای از پیشرانهها ادامه دهد و به مصرفکنندگان اجازه دهد خودشان تصمیم بگیرند.
شرکتهای خودروسازی دنیا برای بهرهمندی از صرفههای مقیاس از یک پلتفرم چندین مدل خودرو تولید میکنند. از این طریق هزینه طراحی و ساخت پلتفرم اختصاصی جبران میشود و امکان سودآوری را بیشتر میکند. در این مطلب چند نمونه پلتفرمهای اختصاصی شرکتها و همچنین مدلها و تیراژ هر مدل در سال ارائه میشود.
در آغاز دوره اصلاحات چین که از اواخر دهه 1970 آغاز شد، صنعت خودروسازی این کشور کاملاً عقب مانده بود؛ این صنعت از فناوری و طرحهای روسیه و اروپای شرقی بدون درگیر شدن در توسعه فناوری استفاده میکرد. تولیدکنندگان محلی (56 کارخانه مونتاژ خودرو در سال 1978) عمدتاً کامیون و اتومبیل را برای دولت تولید میکردند.