در آغاز دوره اصلاحات چین که از اواخر دهه 1970 آغاز شد، صنعت خودروسازی این کشور کاملاً عقب مانده بود؛ این صنعت از فناوری و طرحهای روسیه و اروپای شرقی بدون درگیر شدن در توسعه فناوری استفاده میکرد. تولیدکنندگان محلی (56 کارخانه مونتاژ خودرو در سال 1978) عمدتاً کامیون و اتومبیل را برای دولت تولید میکردند.
یکی از مشکلات اصلی کشورهای در حال توسعه برای بهکارگیری سیاستهای توسعهای، فقدان وجود بوروكراتهای کارآمد در این کشورهاست. معمولاً کشورهای در حال توسعه با کارمندان نه چندان شایسته و بوروكراسي کُند و ضعیف شناخته میشوند. با توجه به مطالعات صورت گرفته در خصوص دولتهای موفق مشخص شده که این ویژگی شامل سازمانهای دولتی این کشورها نیز میشد، اما مسئله اینجا بود که آنها توانسته بودند تعداد محدودي از بوروكراتهای شایسته را گرد هم آورده و فضای مورد نیازشان برای کارآمدی را فراهم آورند. آنچه که بعدها به «جزایر شایستگی[1]» معروف شد.
ظهور شهر ونژو به عنوان پایتخت کفش دنیا نمایش دیگری از موفقیت همکاری بخش عمومی و خصوصی برای ایجاد یک صنعت رقابتپذیر در سطح جهانی است. خوشه صنعت کفش این شهر که در دهه هشتاد با بحران کیفیت و خطر فروپاشی مواجه بود، با تلاش بخش عمومی و خصوصی به یکی از موفقترین صنایع چین تبدیل شد. داستان این موفقیت را در ادامه میخوانید.
توضیح مسائل اقتصادی به مردم از آن جهت اهمیت دارد که اولا مردم تحت تاثیر اخبار و تحلیلهای غیرواقعی و پوپولیستی قرار نمیگیرند و از طرف دیگر زمینه حمایت مردم از برنامهها و سیاستهای دولت را فراهم میکند. عدم گفتگو با مردم در بسیاری از موارد موجب بدبینی و افزایش انتقادات و در نتیجه توقف اصلاحات میشود. مهندس صفی اصفیا یکی از مدیران برجسته اقتصادی کشور در دهه چهل، خطوط فکری سازمان برنامه وقت را توضیح میدهد که بسیار آموزنده است.
در تازهترین مقاله حوزه سیاست صنعتی، محققان مجموعهداده رصدخانه سیاستهای جدید صنعتی (NIPO) را معرفی کردهاند که برای اولینبار سعی دارد اقدامات سیاست صنعتی کشورهای دنیا را در طول زمان جمعآوری کند. در اولین سال شروع به کار این رصدخانه بیش از ۲۵۰۰ اقدام مرتبط با سیاست صنعتی ثبت شد که از این تعداد ۷۱درصد نوعی اختلال تجاری بود.
الگوی حکمرانی خوب وظیفه دولت را حول محور اصلاحاتی از قبیل ارتقای پاسخگویی، شفافیت، حاکمیت قانون، مبارزه با فساد، مشارکت و امثال اینها تعریف میکند تا از این طریق زمینه برای کارآمدی بازارها و رشد و توسعه اقتصادی فراهم شود. علیرغم جذابیت ظاهری و محبوبیت بینالمللی، نقدهای جدی به این الگو وارد است. در این مطلب کوتاه با مهمترین نقد به این الگوی حکمرانی آشنا میشوید.
سال پیش رو احتمالا آخرین فرصت برای رقابتی کردن صنعت لوازم خانگی داخلی است. به این معنی که در صورت عدم ایجاد یک الی دو برند ملی با حداقل مقیاس رقابتی و توانایی صادرات، حمایت مردم و مسئولین از این صنعت کاهش یافته و با باز شدن مرزها برای سومین بار صنعت لوازم خانگی ایران پیش از بالغ شدن به دوران نوزادی عقبگرد خواهد کرد.
اولین تلاشها برای شکلگیری کارخانه به صورت ماشینی در ایران به زمان امیرکبیر (قبل از سال 1230 خورشیدی) برمیگردد. امیرکبیر به منظور احیای ارتش دائمی و تامین نیازمندیهای آن کارخانههایی برای تولید چدن، سرب، مس، توپ جنگی، سلاحهای سبک، باروت، یونیفرمهای نظامی، پارچههای پشمی، چلوار و پارچههای دیگر، انواع نشانهای نظامی، قند، شکر و ... به ایران وارد کرد که بخش اعظمی از آنها به جهت حضور ولیعهد (ناصرالدین شاه) در تبریز و نزدیکی به مرزهای روسیه تزاری و عثمانی در آذربایجان استقرار پیدا کردند.
ظهور شهر ونژو به عنوان پایتخت کفش دنیا نمایش دیگری از موفقیت همکاری بخش عمومی و خصوصی برای ایجاد یک صنعت رقابتپذیر در سطح جهانی است. خوشه صنعت کفش این شهر که در دهه هشتاد با بحران کیفیت و خطر فروپاشی مواجه بود، با تلاش بخش عمومی و خصوصی به یکی از موفقترین صنایع چین تبدیل شد. داستان این موفقیت را در ادامه میخوانید.
به گزارش انجمن صنایع نساجی ایران، پس از 13 سال حضور نمایشگاه جهانی دموتکس در ترکیه و لزوم برگزاری یک نمایشگاه پویا، پایدار و بدون جانبداری سیاسی در یک بازار بزرگ و قابل دسترس برای کلیه مشتریان منطقه خاورمیانه، شمال آفریقا و ... نمایشگاه دموتکس مجدد در سال جاری در مرکز تجارت جهانی دبی در قلب شهر دبی با دسترسی بسیار عالی از نقاط مختلف این شهر برگزار خواهد شد.
هدف گزارش آسیب شناسی صنایع نساجی و پوشاک و ارائه راهبردهای بهبود و ارتقای این صنعت در بستر برنامه هفتم توسعه است. به رغم مزیت های صنعت نساجی و پوشاک، سهم ارزش افزوده این صنعت از کل ارزش افزوده صنعتی از ۲۵/۵درصد به کمتر از ۵ درصد طی سه دهه گذشته کاهش یافته است.
خانواده ایروانی بنیانگذار کارخانههای کفش ملی سالانه ۲/ ۱میلیون کفش در جورجیای آمریکا تولید میکنند. میراث ایرانی، طراحی ژاپنی و تعهد به ساخت آمریکا باعث رشد سه دهه این کارخانه شده است. اکنون اوکاباشی پرچم سبز خود را به اهتزاز درمیآورد.
رشد بیقاعده صنعت لوازم خانگی داخلی در سالهای اخیر ساختار ناکارآمدی را در این صنعت ایجاد کرده است. برای مثال تعداد کارخانههای تولیدی یخچال و فریزر در کشور 140 واحد با ظرفیت تولید بیش از 10 میلیون یخچال و فریزر است. در حالی که نیاز بازار داخل کمتر از 3 میلیون یخچال در سال است.
سال پیش رو احتمالا آخرین فرصت برای رقابتی کردن صنعت لوازم خانگی داخلی است. به این معنی که در صورت عدم ایجاد یک الی دو برند ملی با حداقل مقیاس رقابتی و توانایی صادرات، حمایت مردم و مسئولین از این صنعت کاهش یافته و با باز شدن مرزها برای سومین بار صنعت لوازم خانگی ایران پیش از بالغ شدن به دوران نوزادی عقبگرد خواهد کرد.
آیا لوازم خانگی ایرانی گرانتر از لوازم خانگی خارجی است؟ این بار در «صدای تولید» به سراغ مقایسه قیمتی دو لوازم خانگی پرمصرف یعنی یخچال و ماشین لباسشویی رفتیم تا اختلاف قیمتی محصولات ایرانی و خارجی مشخص شود.
شرکت مشاوره رهنمان در گزارش «ارزیابی آثار سیاست ممنوعیت واردات بر اقتصاد ایران» ابعاد و پیامدهای سیاست ممنوعیت واردات گروههای کالایی لوازم خانگی، کالاهای دیجیتال، پوشاک و لوازم آرایشی و بهداشتی بررسی کرد. هرچند با کمی دقت میتوان به ایرادات این گزارش و نتیجهگیریهای عمدتا ایدئولوژیک و غیرعلمی آن پی برد. در این مطلب، اولین و مهمترین ادعای این گزارش مبنی بر افزایش قیمت تولیدات داخلی در نتیجه ممنوعیت واردات بررسی میشود.
شرکتهای خودروسازی دنیا برای بهرهمندی از صرفههای مقیاس از یک پلتفرم چندین مدل خودرو تولید میکنند. از این طریق هزینه طراحی و ساخت پلتفرم اختصاصی جبران میشود و امکان سودآوری را بیشتر میکند. در این مطلب چند نمونه پلتفرمهای اختصاصی شرکتها و همچنین مدلها و تیراژ هر مدل در سال ارائه میشود.
در آغاز دوره اصلاحات چین که از اواخر دهه 1970 آغاز شد، صنعت خودروسازی این کشور کاملاً عقب مانده بود؛ این صنعت از فناوری و طرحهای روسیه و اروپای شرقی بدون درگیر شدن در توسعه فناوری استفاده میکرد. تولیدکنندگان محلی (56 کارخانه مونتاژ خودرو در سال 1978) عمدتاً کامیون و اتومبیل را برای دولت تولید میکردند.
برخلاف باور مرسوم، بسیاری از بنگاههای موفق در شرایط انحصاری و نیمهانحصاری توسعه پیدا کرده و توان رقابت در سطح بینالمللی را بدست آوردند. ایده اصلی این بود که از بازار داخلی برای ایجاد توانمندیهای مورد نیاز برای رقابت خارجی استفاده شود و بنگاهها چندان درگیر هزینههای رقابت در داخل نشوند. تجربه کره یک نمونه بارز از چنین رویکردی است.
بررسی عملکرد صنعت خودروسازی کشور نشان از رشد تولید خودروهای مونتاژی و کاهش تولید خودروهای داخلی میدهد. این روند نتیجه مستقیم سیاستگذاریهای دولت در حوزه قیمتگذاری و تخصیص ارز است. در شرایطی که به خاطر تحریمها، درآمدهای ارزی کشور به شدت محدود است، نتیجه سیاستگذاری وزارت صنعت تشویق مونتاژ خودرو و تنبیه خودروسازان واقعی بوده است. به طوری که زیان انباشته دو خودروساز اصلی کشور به ارقام باورنکردنی 200 هزار میلیارد تومان رسیده است.
رشد بیقاعده صنعت لوازم خانگی داخلی در سالهای اخیر ساختار ناکارآمدی را در این صنعت ایجاد کرده است. برای مثال تعداد کارخانههای تولیدی یخچال و فریزر در کشور 140 واحد با ظرفیت تولید بیش از 10 میلیون یخچال و فریزر است. در حالی که نیاز بازار داخل کمتر از 3 میلیون یخچال در سال است.
اولین جلسه از سلسله نشستهای «صدای تولید» با موضوع بررسی مسئله قیمتگذاری در صنعت خودروسازی در خانه اندیشهورزان برگزار شد. در این جلسه چالشهای صنعت خودروسازی ایران به طور عام و مسئله قیمتگذاری خودرو به طور خاص مورد بحث و بررسی قرار گرفت. در ادامه خلاصهای از مطالب مطرح شده در این جلسه تقدیم میگردد.
یکی از مشکلات اصلی کشورهای در حال توسعه برای بهکارگیری سیاستهای توسعهای، فقدان وجود بوروكراتهای کارآمد در این کشورهاست. معمولاً کشورهای در حال توسعه با کارمندان نه چندان شایسته و بوروكراسي کُند و ضعیف شناخته میشوند. با توجه به مطالعات صورت گرفته در خصوص دولتهای موفق مشخص شده که این ویژگی شامل سازمانهای دولتی این کشورها نیز میشد، اما مسئله اینجا بود که آنها توانسته بودند تعداد محدودي از بوروكراتهای شایسته را گرد هم آورده و فضای مورد نیازشان برای کارآمدی را فراهم آورند. آنچه که بعدها به «جزایر شایستگی[1]» معروف شد.
در تازهترین مقاله حوزه سیاست صنعتی، محققان مجموعهداده رصدخانه سیاستهای جدید صنعتی (NIPO) را معرفی کردهاند که برای اولینبار سعی دارد اقدامات سیاست صنعتی کشورهای دنیا را در طول زمان جمعآوری کند. در اولین سال شروع به کار این رصدخانه بیش از ۲۵۰۰ اقدام مرتبط با سیاست صنعتی ثبت شد که از این تعداد ۷۱درصد نوعی اختلال تجاری بود.
خرید لباس از بوتیکها و مغازهای کوچک محدودیتهای خاص خودش را دارد؛ از عدم وجود برچسب قیمت گرفته تا تنوع پایین کالاها. فروشگاههای بزرگ و زنجیرهای این محدودیتها را ندارند و میتوانند تجربه خرید لذتبخشی برای شما به ارمغان بیاورند. چند برند ایرانی در سالهای اخیر سعی کردند وارد صنعت خردهفروشی شده و شعب فروشگاهی خود را گسترش دهند.
پس از چند دهه افول صنعت کفش و کمرنگ شدن برندهای خوشنام این حوزه مانند کفش ملّی، بلّا و وین، به نظر میرسد این صنعت دوباره در حال احیا شدن است. به طوری که علاوه بر افزایش کمی و کیفی تولید کفش و کتانی در کشور، شاهد ظهور چند برند و فروشگاه زنجیرهای فعال هستیم. پاما یکی از این برندهای جذاب است که در این نقد و بررسی به سراغ آن رفتیم.